We kochten haar.
De muur in onze ontmoetingskamer was nog zo wit en leeg.
Er moest nog wat; maar waar kies je dan voor?

Het werd het Meisje, met een parel als oorbel.
Ze is populair op dit moment.
Haar afbeelding zie ik regelmatig in huizen hangen.
We vonden haar mooi en passend in deze kamer.
We ontmoeten er mensen en proberen in gesprek te gaan,
over dat wat er toe doet in het leven.

Voor mij was er nog een diepere rede dat ik voor het Meisje koos.
In onze ontmoetingskamer ga ik in gesprek met christelijke vrouwen.
Voor deze groep wil ik er helemaal zijn.
Ik verdiep me in dat wat hen bezig houdt.
Het Meisje met de parel staat symbool voor hen.

Het meisje, dat we allemaal zijn geweest.
Is ze inmiddels volwassen?
Wat is er met haar gebeurt?
Wie is ze geworden?
Welke parels bezit ze?

Die parels zoeken we op.
Als we ze vinden poetsen we tot ze weer glanzen.

De parel van een meisje staat symbool voor de gaven en talenten,
die we meekregen bij onze geboorte.
En wie denkt bij het zien van de parel niet gelijk aan de gelijkenis uit Mattheus 13,
waar Jezus het Koninkrijk der hemelen vergelijkt met een parel van grote waarde?
Als iemand die parel vindt, verkoopt hij alles om hem in zijn bezit te krijgen.
Het doet mij ook denken aan het boek ‘Een parel in Gods ogen’ geschreven door Henri Nouwen.
Onze identiteit ligt vast in God; als ik aanvaard dat Hij mij lief heeft.

Daar gaat het om in onze ontmoetingskamer
Mensen ontmoeten en parels zoeken!